Christiaan Levelt is per 1 augustus 2013 benoemd als hoogleraar in de ‘Moleculaire en cellulaire mechanismen van corticale ontwikkeling en plasticiteit’. Hij is benoemd vanwege de Stichting het Vrije Universiteitsfonds. De leerstoel is ingebed bij de afdeling Moleculaire en Cellulaire Neurobiologie.
Het onderzoek van Levelt richt zich op de mechanismen die leerprocessen in het zich ontwikkelende brein reguleren. Tijdens de ontwikkeling van de hersenen worden contacten (synapsen) tussen cellen gemaakt, waardoor netwerken ontstaan. Vervolgens worden de aangelegde netwerken tijdens zogenaamde ‘kritische periodes’ bijgesteld op basis van ervaring. Dit gebeurt in onze jeugd. Zodra deze kritische periodes sluiten worden de geoptimaliseerde netwerken grotendeels vastgelegd, zodat deze ook optimaal blijven functioneren tijdens de rest van het leven. De keerzijde hiervan is dat hiermee het aanpassingsvermogen (plasticiteit) van de volwassen hersenen wordt beperkt. Dat betekent ook dat ontwikkelingsstoornissen van het brein levenslange consequenties kunnen hebben. Met de leerstoel zal Levelt onderzoek uitvoeren naar de moleculaire en cellulaire regulatie van leerprocessen die zich afspelen tijdens kritische perioden in de ontwikkeling. Dit zou kunnen leiden tot strategieën voor het versterken van plasticiteit in de volwassen hersenen voor therapeutische doeleindeinden.
Dat deze gedachte tot de mogelijkheden behoort blijkt uit Levelt’s recent onderzoek. Zo heeft hij onlangs in een artikel in Nature Neuroscience aangetoond hoe een neuronale groeistof informatieverwerking in de hersenen verbetert. In een artikel in Neuron liet hij zien dat veranderingen in remmende synapsen betrokken zijn bij de regulatie van leerprocessen (zie artiekel volkskrant). Hij zal in samenwerking met het CNCR via een multidisciplinaire aanpak onderzoeken hoe dergelijke processen het leervermogen beinvloeden in het gezonde of zieke brein, tijdens de ontwikkeling en daarna.
Cum laude
Christiaan levelt promoveerde in 1994 cum laude aan de Universiteit Leiden, op onderzoek verricht aan het Max-Planck Instituut voor Immuunbiologie in Freiburg (Duitsland). Aan Harvard University en Massachusetts Institute for Technology in Boston (USA) verrichtte hij eerst immunologisch onderzoek, en later onderzoek naar moleculaire mechanismen die ten grondslag liggen aan leerprocessen. In 2000 werd hij aangesteld als groepsleider aan het Interuniversitair Oogheelkundig Instituut dat in 2006 fuseerde met het Nederlands Instituut voor Hersenonderzoek. Hij is hoofd van de afdeling Moleculaire Visuele Plasticiteit aan het Nederlands Herseninstituut van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen.